Açıklamamıza ‘köşe yazısının’ tanımını kısa bir şekilde açıklayarak başlayalım. Köşe yazısı: Güncel hayatta gelişen Güncel olayları ve siyasal konuları kapsayan, dergi ve gazetelerin belirli kısımlarında yayımlanan, yazarının imzasının bulunduğu başlıklı yazılara konulan isimdir.

 

Köşe yazısı; güncel hayatta gelişen olaylarla alakalı olup, siyasal, toplumsal, kültürel gerçekleri ortaya çıkarma, bu şekilde kamuoyu oluşturmayı ve yönlendirmeyi hedefler. Makalenin küçük şeklidir. Mektup, deneme, öykü, söyleşi gibi diğer yazınsal türlerden de faydalanır. Yalın, yalın olduğu gibi de yoğun bir anlatım şekline sahiptir. Düşünsel bir planla hazırlanır.

 

Köşe yazısının ne demek olduğunu ve birçok örnekten yararlanıldığına dair İlhan Selçuk bir yazısında şu ifadeleri kullanıyor. Denemedir. Öykücülüktür, oyundur, mizahtır, eleştiridir, mektuptur, yumruktur, dertleşmedir. Direniştir, söyleşidir, açıklamadır, günden güne değişir, renkten renge dönüşür.

 

Yazar nedir peki bunun tanımı yapabilir miyiz? Her kalemi eline alan ve beynindekileri aktaran kişi yazar mı? Tabi ki yazarı yazma işlemini yapan olarak ele alırsak böyle basit bir tanım yapabiliriz. Ama yazar için yapılacak, onun önemi belirtecek türden tanımlar var. Mesela bir tanesi şöyle: Yazar, dünyanın niçini’ni nasıl yazmalı’nın içine tamamıyla gömen insandır. Bir başka tanım da şöyle: Yazar, kendi yapısıyla dünyanın yapısını sözün yapısı içinde kaybeden tek kişidir. Gerçek onun için tek bahanedir. Yazar için şu tanım da dikkat çekici onun edebiyatla ilişkisi açısından: Kuşkusuz edebiyat bir lütuf değildir. İnsanı yalnızca sözle sergilemeye (yani bir biçimde özünü ortaya koymaya)götüren tasarıların ve kararların bel kemiğidir. Bunu isteyen kimseye yazar denir.

 

Siyasal içerikli gazeteler 18. yy’ın başlarında çıkmaya başladı. Bunlar daha çok parlamento tartışmalarını ileten gazetelerdi. Daha sonra gazeteler parti yayım organı olarak çıkmaya başladı. 18.yy gazetelerinin gelişimi sırasında; fikir haberlerini, gazetelerdeki baş yazı-yorum köşeleri ifade etmeye başladı. Bu köşe yazılarıyla gazeteler popüler davanın rolünü üstlenici olarak görülmeye başlandı.

 

Günümüzde köşe yazarı okurların bilme, öğrenme isteklerini karşılamak ister. Onları bilinçlendirmek, düşünsel gelişimini hızlandırmak amacındadır. Böylece yorumsal yönü ortaya çıkmış oluyor.

 

Önceden toplumsal ve siyasal sorunlara değinilirken, fazla derinlere inilmiyordu. Günümüzde konu seçimimdeki özgürlük arttıkça köşe yazısı günlük olayların yanında politik ideolojiye de yer vermeye başladı. Düzeni, rejimi, iktidarları eleştiren, okuyucunun kafasında soru işaretleri oluşturmaya çalışan bir hal almıştır yazarlar. Bazen kendini tam ifade etme olanağına sahip olmasa da genel anlamıyla düşüncelerini anlatabilir. Bazen de kendisi kapalı olmayı tercih eder. Bir roman ya da başka bir kitabı okurkenki gibi köşe yazılarının da satır aralarına girmek gerekir.

 

Köşe yazarlığından önce gazetelerin hatta en geniş olarak kitle iletişim araçlarının ‘simgesel gücü kullanma yani bir ideolojiyi kullanma, buna sahip olma kaygısı vardır. Mesajla ulaşılan kitle doğrudan yanıt vermese de iletilen mesaj mutlaka bir ideoloji taşımakta. Kitle iletişim araçları insanların inanç ve davranışlarını etkileyebilirler. Bu bağlamda düşünecek olursak; köşe yazıları böyle etkili bir aracın parçası olarak zaten politik bir söylem özelliğini kazanıyorlar. Ve gazetelerin içinde politik ideolojinin en belirgin olduğu ağırlık kazandığı yer köşe yazıları. Gazetelerin ilk görevi haber vermektir. Köse yazısının ise günlük yaşantının, iktidar faaliyetlerinin, dış politikanın nabzını tutmak, tartışmalar yaratmak, yorumlamak, ayrıntılara ışık tutmaktır diyebiliriz. Köşe yazısında fikir, duygu yoğunluğu vardır. Objektiflikten uzaklaşır yazar. Yazar objektifliğin aksine öznel, farklı olduğu oranda başarılıdır.

 

Gazetede köşe yazara aittir. Adeta dünyasıdır orası onun. Kösesinin bir adı vardır. Yazar belli bir üslup geliştirir. Her şeyi anlatabilir. Başından geçen öznel bir konuyu anlatırken bile gündeme göndermeler yapabilir. Başka köşe yazarlarına atıfta bulunur. Devlet yöneticilerine karşı tamamıyla muhalif olabileceği gibi yanlarında da olabilir.

Yazarlar bu dünyada hiç özgür değiller diyemeyiz. Ülkemizde çok da serbest olduklarını da söyleyemeyiz. Ama gazetenin belirgin çizgisini geçmeden yine de kendileri olabilirler. Gazete sahipleri, kanunlar belirli sınırlar çizerler çalışan da buna uyar mantığı ağırlığını koysa da ortaya çıkan şey bir fikir ürünü olduğu için özgürlük vardır. Ayrıca hiç özgür değiller canım, bazı güçlerin dili oluyorlar demek yazarlık gibi birikim, belli bir kültür isteyen, ciddi bir işi çok hafife almak olur. Aynı gazete içinde tamamen farklı görüşleri benimseyen yazarlar görebiliyoruz.

 

Yazarın bu dünyasını bir masa gibi düşünelim. Yazar şirkette masasını istediği gibi kullanmakta özgürdür. Üzerine çiçek koyabilir, çekmecelerine de... Ama masanın şirket içinde nerede duracağı bellidir. Ve masasını kullanırken rahatsız edici olmamaya özen gösterir.